ŻAKOWSKI

Nazwisko[1] utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Żakowo w byłym powiecie leszczyńskim i kartuskim. Por. też Żaki w byłych powiatach: mazowieckim, ostrowskim, mławskim, święciańskim, chełmińskim, Żaków w byłym powiecie nowomińskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 729; Żakowice w byłych powiatach: kutnowskim, nieszawskim, brzezińskim, radomskim, pleszewskim, inowrocławskim, wrzesińskim, szubińskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 729-731. Można też przyjąć, że nazwisko powstało przez przeniesienie do kategorii antroponimów apelatywu żakowski < żak ‘scholar, uczeń’, A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, s. 661. Nazwę Żakowski odnotował już Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 349-350. Por. Żak.






[1] Żakowski herbu Ostoja z Żakowic w były powiat łęczyckim W. Wittyng, Nieznana…, s. 376.