Nazwisko można wywodzić od rzeczownika żeńca ‘żniwiarz’ z przejściem –e>-o lub uznać za utworzony od żona: 1. kobieta, niewiasta, 2. małżonka, por. też zdrobnienie żońcia „chodź żońciu!” (Fredro) lub od żenić: 1. dawać mu żonę, 2. kojarzyć w małżeństwo, 3. wstępować w związki małżeńskie, 4. kłócić się, swarzyć, 5. cieszyć się (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 707, 718). Por. także nazwę miejscową Żoń, odnotowaną na terenie byłego powiatu chodzieskiego – zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 829-830.
