Nazwisko pochodzące od imienia Adam. Imię to często uznaje się za genetycznie hebrajskie i łączy z jego pochodzenie z rzeczownikiem adamah ‘ziemia, rola’ , a samą nazwę tłumaczy się jako ’rolnik’ lub ‘człowiek powstały z ziemi’, także ‘mąż, ojciec rodu’ (J. Bubak, Księga naszych imion, s.27). Można też wywodzić je od sumeryjskiego ada-mu ‘mój ojciec’ (K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 1) lub akadyjskiego ad-mu ‘narodzenie’ czy arabskiego adama ‘przylgnąć’ (M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, s. 177). Nazwę osobową Adamiuk odnotowano na terenie Polski w 1662 r., zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 1.
