Nazwisko równe staro-wysoko-niemieckiemu i średnio-wysoko-niemieckiemu ast ‘gałąź, konar’, zob. M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 8, E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 41, w przenośni ‘gbur’ lub ’człowiek krzepki, mocny’, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 172, również ‘robotnik obcinający sęki z pni drzew’ J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 45. Podstawę nazwiska mogła stanowić także nazwa miejscowa Ast, popularna na terenie Bawarii, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 98. Por. też morfem leksykalny Ast-, występujący w licznych staropruskich nazwach osobowych, zob. R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 14-15. Por. ESTKA.
