Nazwisko w pierwotnej formie dopełniaczowej od bachor: 1. bękart, 2. laska z hakiem żelaznym, używana na statkach wodnych zwanych bajdakami lub od bachur: 1. niesforne, nieznośne dziecko, 2. uczestnik gry w palanta, 3. bękart, 4. młody dzik, stadnik. Por. też Bachorza ‘błotna nizina, błota, trzęsawisko, mokradło’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 80). Por. też nazwę miejscową Bachór, odnotowaną na terenie byłego powiatu brodnickiego (zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I s. 77).
