Forma odnotowana już przez Słownik staropolskich nazw osobowych, pochodna od Badur, ta zdaniem K. Rymuta (Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K, Kraków 1999, s. 14) od gwarowego badurzyć 'pleść, bajać'. Inną koncepcję ma J. Bubak (Słownik nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Sądecczyzny XV-XVII w. Imiona, nazwiska, przezwiska, cz. I A-M, Kraków 1992, s. 43) wywodząc formę Badur od imienia Badrzych. Tę formę odnotowuje Jacobus Badurek 1633.
