BRIK

 

Nazwisko Brik pochodzi od imienia pochodzenia celtyckiego Brykcy, dziś Brykcjusz, notowanego w Polsce już w XII w., zob. K. Rymut, „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny”, t. I, s. 56. W nazwie Brychcy zaszła palatalizacja (zmiękczenie) k → ch. W łacinie imię nosiło postać. Brictius/Britius, pochodzi zaś od celtyckiego brigh ‘siła, moc’, w V w. żył święty Brzykc(z)y, biskup Tours, zob. M. Malec, „Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego”, Kraków 1995, s. 24.