DUDA

Nazwisko pochodzi od duda 1. dudarz, 2. lichy grajek, 3. niedołęga, 4. kiep, dureń, 5. ogon wilka, 6. basetla, 7.w połączeniu z mięknąć o spokornieniu, stchórzeniu (Słownik gwar polskich, t. I, s. 388). Tę formę już Słownik staropolskich nazw osobowych, a także m. in. J. Bubak (Słownik nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Sądecczyzny XV-XVII w. Imiona, nazwiska, przezwiska, cz. I A-M, Kraków 1992, s. 149), m.in.: Johannis duda 1534, Michael Duda 1544, Albertus Duda 1561, Matys Duda z Łętowniey 1583, u Szewca Piotra Dudj, Tomasz Rozwora przezwiskiem Duda 1608, Hnat Duda z Musini renczil Rusinowy Pilarzowy z Łukow. To nazwisko przytaczają także Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV-XVII w.),t. I A-O, Białystok 1997, s. 81): Maciej Duda, Tomko Duda z Olechnowiczem 1558, Wasil Duda 1558, Piotrasz Duda 1560, Martinus Duda 1662, B. Mossakowska w pracy Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego (Gdańsk 1993, s. 32): Joannes Duda 1609, Joanna Dudowa 1635, M. Magda-Czekaj w pracy Historyczne nazwiska ludności Olesna na Śląsku Opolskim, (Kraków 2003, s. 37), m. in.: Marianna Duda 1660, Johanes Duda 1662, Petry Duda 1738.