To forma etymologicznie jasna – pochodząca od dziekański, czyli przymiotnika od słowa dziekan. Tym mianem określano: 1. proboszcza, mającego władzę nad kilkoma parafiami tworzącymi dziekanat, 2. profesora stojącego na czele wydziału uniwersyteckiego, 3. przenośnie człowieka wodzącego rej w pewnym towarzystwie (np. „dziekan złotej młodzieży”), wyraz pochodzi z łaciny gdzie decanus oznaczał dziesiątnika, zob. zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. I, s. 641.
