KWIEK

Nazwisko można wywodzić od rzeczownika kwiek ‘ćwiek, gwóźdź’ lub czasownika kwiekać ‘być rozszczepionym’, por. też kwiękać: 1. cherlać, niedomagać, męczyć się, 2. zabierać się do płaczu, zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 662, 665. Por. także nazwę miejscową Kwieki, wieś w byłym powiecie chojnickim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V, s. 32. Nazwę osobową Kwiek odnotowano na terenie Polski w 1651 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 503.