Nazwisko Pałosz ma kilka możliwych podstaw: I. Pal: 1. palenie, żar, płomień, 2. plaga na żyto, zioła, drzewa, zwarzenie od gorąca, 3. opał, paliwo, 4. miejsce na ogień, 5. słup, 6. kół, II. pala ‘nakrycie z tkaniny, służące do zakrywania kielicha podczas odprawiania mszy świętej’, III. Palić: 1. rozniecać ogień i go podtrzymywać, 2. niszczyć, trawić ogniem, 3. wypalać, 4. piec, smalić, 5. wzbudzać zapał, podniecać, 6. palnąć, 7. świecić się, iskrzyć się, IV. Pał ‘upał, znój, skwar’, V. Pała = pałka, VI. Pałać: 1. buchać żarem, palić się wielkim płomieniem, 2. być rozpalonym, rozognionym, 3. oczyszczać z plew, zob. tzw. Słownik warszawski, t. IV, s. 14, 19, 23. Ostatnia wskazana wydaje się najbardziej prawdopodobna. Pałosz to bardzo stara nazwa osobowa, odnotowano ją już w 1389 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 201.
