Nazwa osobowa Rdzeń pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika. Oznaczał on ‘tkankę miękiszową wypełniającą łodygę, korzeń, środek pnia’, od XV w. słowo miało formę drzeń/zdrzeń i oznaczało ‘istotną część, udział’, ‘zawartość, środek (pestki)’, przenośnie ‘wnętrze, istotę, meritum’, słowo jest prapokrewne ze staropruskim strigeno ‘mózg’, zob. W. Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 2010, s. 513. Pierwotnie nazwa mogła być przezwiskiem nawiązującym do właściwości intelektualnych.
