Nazwę osobową Rejczakiewicz, odnotowano w 1742 roku, uznaje się je za formę pochodną od rzeczownika radca, używanego też w formie radźca/rajca, czyli ‘człowiek udzielający rad, doradca; członek rady miejkiej’, ale też ‘pośrednik przy kupnie, sprzedaży’ i ‘swat’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 333, tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. V, s. 467.
