Nazwisko Rytel można uznać za spolszczoną formę nazwy osobowej Rit(t)el, ta zaś może mieć genezę: I. staropruską od nazwy osobowej *Ritel, ta derywowana sufiksem -el od członu Rit-, obecnego m.in. w takich nazwach osobowych jak: Rittange, Ritthaw, Rittawe, Ritil, R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 83, II. niemiecką od nazwy osobowej, pochodzącej od popularnej nazwy rolniczej Rütel: 1. ze średnio-wysoko-niemieckiego riute ‘kawałek ziemi, uzyskany po wykarczowaniu lasu’ J. K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 I s. 455, 2. ze średnio-wysoko-niemieckiego riutel, rūtel ‘rękojeść u pługa’, M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 170. Por. też nazwę miejscową Rittel (Bydgoskie),Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. IX s. 643, t. X s. 116-117. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 636) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku: Ryttel vel Rytel vel Rytelewski, vel Rytelski herbu Szeliga.
