Nazwa osobowa Stropek jest bardzo stara – odnotowano ją już w 1463 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 494. Można ją wywodzić od rzeczownika strop, czyli: 1. wewnętrzna strona dachu, 2. sufit lub czasownika stropić, czyli: 1. zbić z tropu, 2. tropiąc znaleźć, wytropić, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VI, s. 460. Druga wskazana podstawa wydaje mi się bardziej prawdopodobna.
