TARAN

Nazwisko Taran pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika, który oznaczał: 1. belkę dębową, którą dawniej tłuczono mury, 2. pniak dębowy w olejarni, 3. człowiek rozrosły, krępy, silnie zbudowany, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 21-22. Pierwotnie mogło to być przezwisko kogoś silnego albo nawiązujące do wyglądu.