Nazwisko Winko, odnotowane już w 1389 roku, można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Wink, będącej pochodną germańskich imion złożonych, zawierających członk Wini-, np. Wienert, Wienand, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 685, R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim 2005, s. 721. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 751) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku –„Winko vel Kmita v. Ratomski herbu Kościesza”.
