Potencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to: I. imię chrześcijańskie Wit, funkcjonowało ono samodzielnie i jako człon imion złożonych, por. Witosław, Witomysł, Witold, mogło pochodzić od łacińskiego Vitus ‘chętny, ochoczy’ J. Bubak, Księga…s. 318 lub starosaskiego widu, starowysokoniemieckiego witu ‘drzewo, las’ lub wid ze starosaskiego widh ‘obrączka, pierścionek, pierścień’, starosaskie witan ‘wiedzieć, znać’czy wīd, por. też starowysokoniemieckie wīt ‘daleki’, por. też starosaskie hwīt ‘biały’, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997, s. 291; II. niemieckie przezwisko Witt(e), częste określenie osoby o jasnym kolorze włosów, pochodzące od przymiotnika witt ‘biały’ zob. E. Breza, Nazwiska Pomorzan, t. I s. 50, 432; III. niemieckie imię Witt, górnoniemiecka skrócona forma im. Wittigo, zob. J. K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. II, Limburg a.d. Lahn 1963,. s. 823; IV. Czasownik witać, czyli: 1. spotykać albo przyjmować, okazując swoje uczucia, usposobienie, pozdrawiać, 2. być witanym, pozdrawianym, przybywać pożądanie, 3. winszować komu nowego zaszczytu, stanowiska, 4. witaj mi to! = niech żyje! Wiwat!, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 631-632.
