Nazwisko pochodzi od rzeczownika wnuk, czyli: 1. syn córki albo syna, 2. synowiec albo siostrzeniec, 3. przenośnie potomek, następca, 4. potomność, przyszła generacja, 5. wnętrze, środek, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 670. Por. także nazwę miejscową Wnuk z byłego powiatu odolanowskiego i Wnuki z byłego powiatu święciańskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 725. Nazwę osobową Wnuk odnotowano na terenie Polski w 1423 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 692.
