Nazwisko[1] proste, równe niemieckiemu przezwisku Wolf, określenie niebezpiecznego, dokuczliwego człowieka o „wilczej“ naturze, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 569, powstałe od apelatywu staro-wysoko-niemieckiego Wolf, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 292, germańskie wulfa > wolfa, H. Kaufmann, Ergänzungsband zu Ernst Förstemann Personennamen, München-Hildesheim 1968 s. 416 ‘wilk’. Można też uznawać nazwisko za pochodzące od imię zawierających człon Wolf (najczęściej Wolfgang), J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 829, też Wolf-bracht, H. Kaufmann, Untersuchungen zu altdeutschen Rufnamen, München 1965 s. 2 lub innych: Arnulf, Wolfarn, E. Breza, Pochodzenie przydomków szlachty pomorskiej, Gdańsk 1986 s. 229. Zdaniem E. Wasserziehera, (Hans und Grete. Zweitausend Vornamen, 15. Auflage, Bonn 1959 s. 65) Wolf/ Wulf, północnoniemieckie Ulf, greckie Ulphilas, Ulfilas to pełne, choć rzadko występujące, imię. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 829 i H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 314 wskazują także na ewentualny związek genezy nazwiska z nazwą domostwa. Nazwę Wolf odnotował już Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 188.