WOLGEMUT

Nazwisko proste, równe niemieckiemu przezwisku Wo(h)lgemut(h), ktoś ’wielkoduszny, pozytywnie nastawiony do życia‘ J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 828, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 313 ’człowiek o dobrym charakterze‘, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 616, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 293. Przezwisko pochodzi od  średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu wolgemuot ‘pogodny, wesoły’, F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 21 veränderte Auflage, Berlin, New York 1975 s. 867, także ‘dobrze usposobiony’, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München  1967 s. 568, M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 326.