Nazwisko pochodzi od zwiernik ‘ten, co ma dozór nad utrzymaniem zwierząt w zwierzyńcu’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 645), por. też zwierać 1. zacisnąć, zebrać w kupę, zbić dla zwarcia, 2. szczepić się, zetknąć się, zetrzeć się, schwycić się za bary, za łby – „choćby wszyscy zwarli się już na mnie” (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 461) lub od nazwy miejscowej Zwiernik (były powiat pilzneński i milecki) – zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 683. Por. też zwiernica ‘pierwsza gwiazda, pokazująca się pod wieczór na niebie’ (Słownik gwar polskich, t. VI, s. 421).
