Nazwiska widok główny

TRABANT

Nazwisko proste, równe nazwie zawodu trabant ‘halabardnik, gwardzista, żołnierz służący w piechocie’, K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 145-146, staropolski drabant, apelatyw pochodzenia łacińskiego: Drabans, -ntis ‘strażnik przyboczny, trabant’, zob. Słownik łaciny średniowiecznej w Polsce t. III s. 870. Por. Trabantowa, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. V s. 462.

TRACHTA

Nazwisko pochodzi od rzeczownika trachta, czyli: 1. tratwa, 2. traktament, uczta. Potencjalną podstawą nazwiska jest także rzeczownik tracht = trakt, trachtować = traktować, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 90.

TRACIŁOWSKI

Nazwisko pochodzi od czasownika tracić 1. doznawać straty, zbywać kogoś czego, utracić kogo, 2. ponosić stratę, nie wychodzić na swoje, 3. wyzbywać się czego, odczuwać brak czego, 4. trwonić, marnować, puszczać, 5. narażać się na stratę, pozbawiać czegoś, 6. niszczyć, gubić, gładzić, 7. pozbawiać życia, wykonywać wyrok czegoś, 8. gubić się, narażać na zgubę, 9. wydawać pieniądze, szkodować się (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 90).

TRACZ

Nazwisko pochodzi od rzeczownika tracz, czyli ‘robotnik obrabiający piłą kłody drzewa’. Por. także tracić 1. doznawać straty, zbywać kogoś czego, utracić kogo, 2. ponosić stratę, nie wychodzić na swoje, 3. wyzbywać się czego, odczuwać brak czego, 4. trwonić, marnować, puszczać, 5. narażać się na stratę, pozbawiać czegoś, 6. niszczyć, gubić, gładzić, 7. pozbawiać życia, wykonywać wyrok czegoś, 8. gubić się, narażać na zgubę, 9. wydawać pieniądze, szkodować się (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 90). Por.

TRAFAS

Nazwisko ma dwie potencjalne podstawy  etymologiczne: I. traf, czyli: 1. przygoda, przypadek, niespodziewany zbieg okoliczności (na traf = na chybił trafił, na los szczęścia, w traf = w sam raz, do gustu, dogodnie), 2.  traf!traf! – wyraz naśladujący odgłos miarowego stąpania końskiego lub wojska, zgrzytu klucza w zamku lub klamki, odwiedzenia kurka u strzelby, szczęku brpni przy musztrze itp. II. trafić, czyli: 1. ugodzić w cel, nie chybić, 2. na kogo – paść na kogo, dosięgnąć kogo, 3. spotkać kogo, znaleźć co, 4. nadejść akurat, zjawić się w samą porę, 5. zły/dobry wybór zrobić, 6.

TRAJDROWSKI

Nazwisko Trajdrowski można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Treide(r) (pochodzącej od dolnoniemieckiego trede ‘krok, chód’ lub średnioniemieckiego treder ‘kalikant’) albo rzeczownika trajda: 1. kieszeń, worek, 2. kobieta bez taktu, roztrzepana, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 617; tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. VII, s. 94.

TRATKOWSKI

Najprawdopodobniej podstawę nazwiska stanowił czasownik tratować: 1. tłoczyć nogami, deptać kopytami, rozdeptywać, 2. sterować do lądu przy brzegu pływać, 3. spuszczać co na gorące masło  lub tracić 1. doznawać straty, zbywać kogoś czego, utracić kogo, 2. ponosić stratę, nie wychodzić na swoje, 3. wyzbywać się czego, odczuwać brak czego, 4. trwonić, marnować, puszczać, 5. narażać się na stratę, pozbawiać czegoś, 6. niszczyć, gubić, gładzić, 7. pozbawiać życia, wykonywać wyrok czegoś, 8. gubić się, narażać na zgubę, 9. wydawać pieniądze, szkodować się (zob. tzw. Słownik warszawski, t.

TRAWCZYŃSKI

 Nazwisko Trawczyński uznaje się za formę pochodną od wyrazu trawa, które oznaczało: 1. odmianę ostrzycy trzcinowatej, 2. przenośnie roślinność zieloną, 3. wszelką roślinę drobną i dziką, por. też trawca = trawiciel  ‘ten, co trawi, pożera, niszczyciel’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 616, . tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 101. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi też nazwa miejscowa Trawice, odnotowana na terenie byłego powiatu kościerskiego, zob.

TRAWIŃSKI

Nazwisko można wywodzić od nazwy miejscowej Trawna z byłego powiatu czerykowskiego i jampolskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 447 i nn. Nazwę osobową Trawiński odnotowano na terenie Polski  wcześnie, już w 1646 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 616.

TREBAU

Nazwisko proste, równe zniemczonej nazwie miejscowej Trzebaw, Trebawe w byłym powiecie poznańskim i kocyńskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 549-550.

TREDER

Nazwisko Treder uznaje się za formę pochodną od niemieckiej nazwy osobowej Trede(r)/Treide(r), wywodzi się je od dolnoniemieckiego trede ‘krok, chód’ lub średnio-dolno-niemieckiego treder ‘kalikant’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 617. Mogła to być więc pierwotnie nazwa od określenia wykonywanego zawodu – czyli pomocnika organisty, zob.

Strony