Nazwiska widok główny

ZIELONKA

Nazwisko pochodzi od rzeczownika zielonka, czyli: 1. rodzaj ziela rosnącego nisko na łąkach, 2. farba, polewa zielona do naczyń glinianych, 3. minerał z gromady silikoidów, 4. młoda kuropatwa, która już piór dostaje, 5. gatunek ptaka z rodziny derkaczy, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 497. Można je też wywodzić od bardzo popularnej nazwy miejscowej Zielonka (odnotowanej na terenie 68 powiatów), zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 601 i nn. Nazwę osobową Zielonka odnotowano na terenie Polski w 1387 roku, zob. K.

ZIEMAK

Nazwisko Ziemak uznaje się za pochodne od tak samo brzmiącego rzeczownika, który oznaczał ‘rodaka’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 783 – ziemak, czyli ktoś pochodzący z tej samej ziemi, teraz powiedzielibyśmy - ziomek. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 677) odnotowuje kilka szlacheckich rodzin noszących to nazwisko – tzn. Ziemak vel Polikowski v. Thurski, v.

ZIEMAN

Nazwisko powstałe przez skrócenie polskiego apelatywu ziemianin, wariant Cieman jest zniemczony fonetycznie, E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000 s. 444-445. Por. też Ciema/C(z)ema, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. I s. 368. Można też potraktować nazwisko jako formę odimienną i wywodzić je od Ziemann = Siemann < Simon, Ziemens, H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 555, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 581. Zdaniem H.

ZIEMIAŃSKI

Pochodzenie nazwiska można łączyć z nazwą miejscową Ziemiany z byłego powiatu sierpeckiego i dawniej w Prusach Wschodnich, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 609. Nazwisko można wywodzić także wprost od przymiotnika ziemiański ‘tyczący się ziemianina albo ziemiaństwa, rolniczy, rolny, agrarny’ albo od rzeczownika ziemianin, czyli: 1. mieszkaniec ziemi, człowiek, 2. ziomek, 3. rolnik, kmieć, chłop, włościanin, 4. szlachcic, właściciel majątku ziemskiego, dziedzic, obywatel ziemski, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 499-500.

ZIEMIĄK

Nazwisko Ziemiak z przedłużoną nosowością, od apelatywu ziemia + formant –ak, K. Rymut, Nazwiska Polaków, Kraków 1991s. 303. Por. też imiona typu Siemak, Siemięta, Siemiątek, te od imię zawierających człon Siem(i), np. Siemirad, Siemowit.

ZIEMIROWSKI

Potencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to: I. staropolskie imiona złożone Siemir i Siemirad, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 419; II. nazwa miejscowa Ziemieryno, odnotowana na terenie byłego powiatu witebskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 609; III. nazwa miejscowa Siemirowo, odnotowana na terenie byłego powiatu lęborskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, s. 550; IV. Rzeczownik ziemia, czyli: 1. kula ziemska, 2. świat doczesny, 3. ląd, stały kontynent, 4.

ZIEMSKI

Nazwisko można wywodzić od przymiotnika ziemski, czyli: 1. tyczący się planety na której mieszkamy, 2. doczesny, światowy, 3. krajowy, swojski, 4. ziemiański, rolny, wiejski, 5. powiatowy, prowincjonalny, 6. po ziemsku = po ludzku, nisko, materialnie, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 502. Por. także nazwę miejscową Ziemskie z byłego powiatu rzeżyckiego, zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 611.

ZIENTARSKI

Nazwisko można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Sinter, ta zaś pochodzi od imienia złożonego Sindhari, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 571. Inną potencjalną podstawą jest rzeczownik zięć ‘mąż córki’.

ZIEWIŃSKI

Nazwisko można interpretować na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest uznanie go za formę odmiejscową, utworzoną od nazwy Ziewino „zaścianek nad rzeką Świrach, powiat święciański, w czwartym okręgu polskim, gmina Wojstom, okręg wiejski Ruskie Sioło, o 66 wiorst od Święcian, należy do dóbr skarbowych Markowo”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 613. Drugą możliwością interpretacyjną jest uznanie nazwiska za formę pochodną od czasownika ziewać, czyli: 1. „zaczerpnąwszy z zewnątrz powietrza, przez otwarte usta wyzionąć je z głębi gardła”, 2.

ZIEZIULEWICZ

Nazwisko Zieziulewicz jest formą pierwotnie patronimiczną, utworzoną od przezwiska ojca. Podstawę nazwy stanowi rzeczownik zazula/zezula ‘kukułka’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 730. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 784) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku –„Zieziulewicz h. – 1700 r. Zieziułówka, woj. mińskie”.

Strony