Nazwiska widok główny

VOSENER

Nazwisko zniemczone, utworzone sufiksem -er od imienia skróconego Woszeń < Wojciech, M. Malec, Staropolskie skrócone nazwy osobowe od imion dwuczłonowych, Wrocław – Warszawa – Kraków 1982 s. 27. Zob. Vosche.

WABICH

Nazwisko pochodzi od czasownika wabić, czyli: 1. Nęcić, 2. Ruszyć, poruszyć, 3. Przyzywać zwierzęta (zob. Słownik Lindego, t. VI, s. 206). Por. także nazwę miejscową Wabicz, odnotowaną na terenie byłego powiatu mohylewskiego i Wabicze – tamże, zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t.  XII s. 876.

WAC

Nazwisko pochodzi od formy Wac, to od imienia Wacław, to zaś od Więcesław, Więcław (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 644. Por. też waca ‘nazwa boginki albo koszki, istoty mitologicznej’ (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 62).

WACEWICZ

Forma pierwotnie patronimiczna (=odojcowska) utworzona od Wac, to od imienia Wacław, to zaś od Więcesław, Więcław (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 644). Por. też nazwę miejscową Wacewicze „przys. wsi Uhły, pow. kobryński w 3 okr. pol., gm. Horodziec” (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 876). Por. też waca ‘nazwa boginki albo koszki, istoty mitologicznej’ (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 62).

WACHEL

Nazwisko Wachel przypuszczalnie pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika, który oznaczał: 1. narzędzie z piór, skrzydło sztuczne do rozdymania ognia, 2. jedno z dwóch skrzydeł u pojazdów nad kołami, ochraniające przed błotem, 3. jedno z dwóch skrzydełek (zwykle z desek)  przytwierdzonych u boku łódki, dla nadania jej większej równowagi, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 439. Można je też wywodzić od nazwy osobowej Wach, której podstawę stanowią imiona na Wa- typu Wacław, Wawrzyniec (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków.

WACHOWICZ

Forma pierwotnie patronimiczna (=odojcowska) utworzona od Wach, to od imion na Wa- typu Wacław, Wawrzyniec (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 644). Por. też nazwę miejscową Wachów, odnotowaną na terenie byłego powiatu toszecko-gliwickiego i olesińskiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII, s. 877). Por. też wacha: 1. nocne czuwanie, na które każdy dom kolejno wysyła jednego człowieka, 2. straż, 3. skrzynia na zboże (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 62).

WACHULEC

Nazwisko Wachulec można wywodzić Wach od imion na Wa- typu Wacław, Wawrzyniec (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 644). Por. też wacha: 1. nocne czuwanie, na które każdy dom kolejno wysyła jednego człowieka, 2. straż, 3. skrzynia na zboże (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 62).

WAĆKOWSKI

Nazwisko prawdopodobnie utworzone przyrostkiem –ski od nazwy miejscowej Waćków: 1. „kol.włość, pow. łaski, gm. Wodzierady, ma 14 dm, 109 mk”, 2. „albo Waćkowo, wś, pow. żytomierski, gm. Lewków, par. praw. Kalinówka, między Żytomierzem a Kmitowem”, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, t. XII, s. 878. Nazwisko można wywodzić także od Wać/Wac, to od imienia Wacław, to zaś od Więcesław, Więcław (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 644). Por.

WADAS

Nazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: I. Wada ‘przywarka, usterka’, II. wadzić się, III. Niemieckie imiona złożone, zaczynające się na Wad-, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 646. Por. także nazwę miejscową Wada, odnotowaną na terenie byłego powiatu wileńskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 879.

WADAS

Nazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: I. Wada ‘przywarka, usterka’, II. wadzić się, III. Niemieckie imiona złożone, zaczynające się na Wad-, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 646. Por. także nazwę miejscową Wada, odnotowaną na terenie byłego powiatu wileńskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 879.

WAIS

Nazwisko spolszczone graficznie od niemieckiego przezwiska Weis ‘ktoś rozsądny, doświadczony, mądry’, ale też ‘osierocony’, przenośnie ‘osamotniony’. Można też wywodzić je od niemieckiej nazwy osobowej Weiss ‘ktoś o jasnych włosach lub skórze’, to od przymiotnika weiß ‘biały, na biało’.

Strony