ANTONINazwisko od imienia chrześcijańskiego pochodzenia łacińskiego Antoni, utworzonego prawdopodobnie od określenia znanego rodu rzymskiego, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K Kraków 1999 s. 9. „Łac. nomen gentile Antonius o etymologii dotąd definitywnie nie wyjaśnionej” M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 186. |
ANTOSIAKNazwisko pochodzi od imienia Antoni, wywodzącego się od łacińskiego Antonius i notowanego w Polsce od XIII wieku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8). |
ANTOSIKNazwisko Antosik to forma pochodna od imienia Antoni. Pochodzi ono od łacińskiego Antonius (pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego) i jest notowane w Polsce od XIII wieku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8). |
ANTOSZNazwisko pochodzi od imienia Antoni, które wywodzi się od łacińskiego Antonius (pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego) i jest notowane w Polsce od XIII wieku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8). Por. także rzeczownik antek ‘łobuz terminujący u złodzieja’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 41). |
ANTOSZEWSKINazwisko pochodzi od imienia Antoni, które wywodzi się od łacińskiego Antonius (pierwotnie była to nazwa znanego rodu rzymskiego) i jest notowane w Polsce od XIII wieku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 8). Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także nazwa miejscowa Antoszew, odnotowana na terenie byłego powiatu poniewieskiego, zob. "Słownik geograficzny...", t. I, s. 45. Por. także rzeczownik antek ‘łobuz terminujący u złodzieja’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 41). |
ANTYGA
|
ANUSZEWSKINazwisko można wywodzić od imion: Anna, Jan (to zaś wywodzi się z języka hebrajskiego i pierwotnie znaczyło ‘Jahwe jest łaskawy’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 330)), Han (< Jan). Potencjalną podstawę nazwiska stanowią także nazwy miejscowe Anusin (były powiat iłżecki, chełmski, krasnostawski, bielski, oszmiański, nowogradwołyński, włodzimierski) i Anusy w byłym powiecie telszewskim, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” t. XV, cz. 1, s. 44-45. |
ANUTTANazwisko spolonizowane formantem -a od staropruskiej nazwy osobowej *Anŭtē, por. staropruskie ane ‘starucha’ z sufiksem -ut. Por. pruską nazwa osobowa Anneyde, zanotowaną w 1328 r. w okręgu Lidzbarka R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 12. Może to być również niemieckie nazwisko Anhut z zanikiem H i polszczącym formant -a. |
ANYSZKANazwisko można wywodzić od imion: Anna, Jan (to zaś wywodzi się z języka hebrajskiego i pierwotnie znaczyło ‘Jahwe jest łaskawy’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 330)), Han (< Jan). Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także rzeczownik anyż: 1. pospolita nazwa rośłiny biedrzeniec anyż i jej owoców, 2. roślina z rodzaju bodzianu i anyżek: 1. anyż, 2. nasienie anyżu, 3. wódka anyżowa, 4. cukier (zob. tzw. Słownik warszawski. T. I, s. 46). |
ANZORGENazwisko Anzorge jest prawdopodobnie formą pochodną (spolszczoną graficznie) od niemieckiej nazwy osobowej Ansorge, przezwiska kogoś beztroskiego, będącego pod względem językowym wyrazem złożonym: āne > ohne ‘bez’ + Sorge ‘kłopot, troska’, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim 2005, s. 92. |
APANASOWICZNazwisko pochodzi od imienia Atanazy, przyjętego do łaciny z greckiego Athanasios, to zaś od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’, do języków wschodniosłowiańskich – z których zaczerpnięto podstawę nazwiska – przyjęte jako Afanasij, Apanas, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 11. Por. także nazwę miejscową Apanasowo, odnotowaną na terenie byłego powiatu wieliskiego, zob. "Słownik geograficzny...", t. I, s. 45. |
APANASOWICZNazwisko Apanasowicz pochodzi od imienia Atanazy, przyjętego do łaciny z greckiego Athanasios, to zaś od rzeczownika athanasia ‘nieśmiertelność’, do języków wschodniosłowiańskich – z których zaczerpnięto podstawę nazwiska – przyjęte jako Afanasij, Apanas, zob. zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s.11. |