Nazwiska widok główny

ABLEWSKI

Nazwisko można wywodzić od imienia Abel, imię biblijne, pochodzące od hebrajskiego hèbèl ‘dech, tchnienie, nicość’ lub akadyjskiego aplu ‘synu’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I A-K, Kraków 1999, s. 100), także używany w Niemczech skrót imienia Albrecht. Jego podstawę mogła też stanowić forma habel ‘cielę odsadzone od krowy’, pochodząca z łacińskiego abellus ‘jagnię’ (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 1). Por. też nazwę miejscową Abele, odnotowaną na terenie byłego powiatu nowoaleksandrowskiego (zob.

ABŁAŻEJ

To nazwisko pochodzi od imienia Błażej, notowanego w Polsce już w XIII wieku. K. Rymut (Nazwiska Polaków, Wrocław 1991, s. 41) podaje iż imię zostało przejęte z łacińskiego Blasius i Blaseus, a pochodzi od łacińskiego przymiotnika blaseus ‘sepleniący’. Por. także nazwę miejscową Błażejewo, odnotowaną na terenie byłego powiatu śremskiego i Błażejki z byłego powiati łukowskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” t. I, s. 246. Por. także abłaucha ‘czapka zimowa z uszami futrzanemi’, błażejek: 1. krążek woskowy, 2.

ABRAHAMOWICZ

Nazwisko utworzone formantem –owicz od biblijnego imienia Abraham lub –icz od formy patronimicznej Abrahamów.  To imię pochodzi od hebrajskiego wyrazu ab o znaczeniu ‘ojciec, tatuś’ i jest tłumaczone jako  ‘ojciec wielu, dostojny ojciec’, a także ‘kochaj ojca’ (J. Bubak, Księga naszych imion, s. 25; J. S. Bystroń, Księga imion w Polsce używanych, s. 97; H. Fros, F. Sowa, Twoje imię. Przewodnik onomastyczno – hagiograficzny, s.30).

ABRAHAMOWSKI

Nazwisko utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Abramów w byłym powiecie zamojskim, por. też Abramowice w byłym powiecie lubelskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. I s. 20. Ewentualnie utworzone przyrostkiem -owski od biblijnego imienia pochodzenia hebrajskiego Abraham, tłumaczonego jako ‘ojciec mnóstwa, wyniosły ojciec’, zob. M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 175, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz.

ACHATY

Nazwisko pochodzi od imienia Achaty (Achacy), spolonizowana postać to grecki Achatius, to od άκακος ‘nie znający zła, zacny’, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995 s. 2. Sądzi się, że to imię wraz z kolonistami średniowiecznymi przeniesiono do Polski z południowych Niemiec, gdzie był popularny kult św. Achacego, jako jednego z auksyliatorów, zob. J. Bystroń, Księga imion w Polsce używanych, s. 96.

ACHTNICH

Nazwisko równe niemieckiemu przezwisku Achtsnicht, popularne określenie osoby niefrasobliwej, beztroskiej, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 22 - było to popularne określenie osoby niefrasobliwej, beztroskiej. Jego genezy można doszukiwać się prawdopodobnie w czasowniku achten ‘poważać, szanować, zważać’, połączonym z przeczeniem „nicht”.

ACHTSNICHT

Nazwisko równe niemieckiemu przezwisku Achtsnicht, popularne określenie osoby niefrasobliwej, beztroskiej, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 22 - było to popularne określenie osoby niefrasobliwej, beztroskiej. Jego genezy można doszukiwać się prawdopodobnie w czasowniku achten ‘poważać, szanować, zważać’, połączonym z przeczeniem „nicht”.

ADAM

Nazwisko pochodzące od imienia Adam. Imię to często uznaje się za genetycznie hebrajskie  i łączy z jego pochodzenie z rzeczownikiem adamah ‘ziemia, rola’ , a samą nazwę tłumaczy się jako ’rolnik’ lub ‘człowiek powstały z ziemi’, także ‘mąż, ojciec rodu’ (J. Bubak, Księga naszych imion, s.27). Można też wywodzić je od sumeryjskiego ada-mu ‘mój ojciec’ (K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 1) lub akadyjskiego ad-mu ‘narodzenie’ czy arabskiego adama ‘przylgnąć’ (M.

ADAMCZOWSKI

Nazwisko pochodzące od nazwy miejscowej Adamczowice w byłym powiecie sandomierskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. I s. 20-21, t. XV cz. 1 s. 7. Rodzina nosiła herb Pobóg, zob. A. Boniecki, Herbarz polski I s. 22.. Ewentualnie można je wywodzić od Adamczyk, Adamczuk, te od biblijnego imię Adam, zob. Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz, Słownik historycznych nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Białostocczyzny (XV-XVII wiek), Białystok 1997, t. I s. 15.

ADAMCZUK

Nazwisko pochodzące od imienia Adam > Adam-cz-uk. Sufiks –uk może wskazywać na to, iż nazwa ma proweniencję kresową. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych t. I s. 8 odnotowuje 3902 osoby o takim nazwisku. Zob. ADAM. Pani Karolina Adamczuk, której serdecznie dziękuję, podzieliła się informacją, że koło granicy polsko-ukraińskiej istnieje miejscowość Adamczuki, zob. http://uk.wikipedia.org/wiki/Адамчуки

ADAMCZYK

ADAMCZYK - Nazwisko pochodzące od imienia Adam > Adam-cz-yk. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych t. I s. 8 odnotowuje 49599 osób o takim nazwisku, ponadto wymienia sześciu Adamczyków vel Adamek, jednego Adamczyka-Vel-Adamek i jednego Adamczyka vel Wąsik. Zob. ADAM.

ADAMIEC

Nazwisko pochodzące od imienia Adam > Adami-ec. K. Rymut w Nazwiskach Polaków s. 73, podaje iż zostało ono zanotowane już w 1671 roku. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych t. I s. 9 odnotowuje 6244 osoby o takim nazwisku. Zob. ADAM.

Strony