Nazwiska widok główny

TAJDUŚ

Nazwisko Tajduś uznaje się za formę pochodną od niemieckiej nazwy osobowej Tendel/Dendel, pochodzącej z kolei od imion złożonych na Diot-, Diet-, zob. K.Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 593. Zgodnie z bazą PESEL obecna lokacja, osób noszących to nazwisko przedstawia się następująco: https://polskienazwiska.pl/n/TAJDU%C5%9A 

TAJER

Nazwisko Tajer można wywodzić od czasownika taić ‘trzymać w tajemnicy, kryć, chować, ukrywać w sobie’, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 7. Pierwotnie nazwa mogła być przezwiskiem kogoś skrytego.

TAJS

Nazwisko Tajs, odnotowane na terenie Polski już w 1488 roku, pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Theis, ta zaś od imienia Mathias, zob. zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 593. Mniej prawdopodobne – choć niewykluczone – jest pochodzenie nazwiska od rzeczownika tajs ‘kawał’, np. chleba, zob. Słownik warszawski, t. VII, s. 8.

TALAREK

Nazwisko pochodzi od rzeczownika talarek, czyli: 1. talar, 2. krążek, plasterek okrągły lub talar, czyli: 1. moneta pruska równa 3 markom niemieckim, w Polsce 6 złotym, 2. gra towarzyska, zupełnie podobna do gry w pierścionek lub złotą kulę, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 13. Por. także nazwę miejscową Talar z byłego powiatu łaskiego i Kobrzyńskiego, Talarkowo z byłego powiatu nieszawskiego i Talary z byłego powiatu krobskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 146.

TALBER

Nazwisko od pruskiej nazwy osobowej *Tal(e)beris, nazwa dwuczłonowa, rdzeń *Tal- por. Tahl, człon *ber- por. pruskie nazwy osobowe: Berischo, Beriske, Bernelle R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 18. Mniej prawdopodobny wydaje się związek genezy z niemieckim apelatywem talab ‘w dół’.

TALIK

Nazwisko Talik można wywodzić:1. od tak samo brzmiącego rzeczownika, który oznaczał „mały kawałek gruntu, odkrajany wpoprzek od wąskiego zagonu”, 2. od czasownika talać, czyli: 1. gnieść, miąć, 2. tarzać, przewracać się, koziołkować, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 18.

TALMA

Nazwisko pochodzi prawdopodobnie od rzeczownika talma ‘rodzaj płaszcza’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 14. Można je też wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Talmann, ta zaś ze średniowysokoniemieckiego talman ‘osiedleniec mieszkający w dolinie’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 594. Źródłem motywacji mogło być też niemieckie zdrobnienie Tal(l)o, pochodzące od germańskiego dala, pień zachowany w staroangielskim deall ‘sławny, dumny’, nowoniemieckie Dahl, Thal, zmiana d > t na skutek wzmocnienia wymowy nagłosowego d, zob.

TAM

Nazwisko proste, równe niemieckiemu imieniu Tham, to od Thomas M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 570. Może pochodzić też od imion złożonych na Dank, Thank ‘podziękowanie’ lub na Dag, z członem drugim zaczynającym się na m, np. Dagemar > Damar > hipokorystykum Damo > po przesuwce wysokoniemieckie Tamo H. Kaufmann, Untersuchungen zu altdeutschen Rufnamen, München 1965 s. 91, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s.

TANKIELUN

Nazwisko można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Tank (ta od imion złożonych na Dank-, pierwotnie thank, np. Dankwardt), zob. R. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Manheim 2005, s. 659 lub niemieckiej nazwy osobowej Tankel, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 595.

TAŃSKI

Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Tańsk „nazwa pierwotnie rozległego obszaru (okolicy szlacheckiej) nad bagnami Niemyje w powiecie przasnyskim na granicy mławskiego” lub Tańskie „wieś, powiat humański”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII s. 156. Nazwę osobową Tański odnotowano na terenie Polski w 1581 r., zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 595.

Strony