WENTANazwisko można wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Went, pochodzącej od rzeczownika Went ‘Słowianin, obcy, osiedleniec ze Wschodu’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 665). Por. także nazwę miejscową Wenta, odnotowaną na terenie byłego powiatu szawelskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 212. |
WENTLANDTNazwisko Wentlandt prawdopodobnie pochodzi od nazwy miejscowej Wentland. Miejscowość położona w okolicach Loitz w Meklemburgii Pomorzu-Przednim, zob. np. http://greif.uni-greifswald.de/geogreif/geogreif-content/findbuch.pdfPochodzenie nazwy miejscowej można łączyć z niemiecką nazwą etnicznąWend/Went ‘Słowianin, osiedleniec ze wschodu’, ale też ‘obcy, osadnik z zewnątrz’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 665, Z. |
WERDICHNazwisko utworzone formantem -ich od niemieckiej nazwy osobowej Werd, ta od starosaskiego wërth ‘godny, wartościowy’ lub wërd ‘gospodarz domu’ H. Kaufmann, Ergänzungsband zu Ernst Förstemann Personennamen, München-Hildesheim 1968 s. 395. Jest to także człon imion złożonych, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 285. Źródłem motywacji mogła być też staropolska nazwa osobowa Werd, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 46. Por. |
WERELICHNazwisko Werelich pochodzi od podstawy Wer-. Można ją wywodzić od: 1. wschodniosłowiańskiego imienia Wera, 2. od imienia Weronika. 3. od niemieckiej nazwy osobowej Wer, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 666. |
WERESANazwisko Weresa utworzono przyrostkiem –esa od podstawy Wer-. Można ją wywodzić od: 1. wschodniosłowiańskiego imienia Wera, 2. od imienia Weronika. 3. od niemieckiej nazwy osobowej Wer, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 666, 4. rzeczownika weres ‘wrzos’, zob. Słownik warszawski. t. VII, s. 508. Ta ostatnia podstawa wydaje się najbardziej prawdopodobna: Weres > syn Weresa > Weresa. |
WERESZCZYŃSKINazwisko Wereszczyński pochodzi od nazwy miejscowej Wereszczyn, o której „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” t. XIII s. 227-228 informuje następująco: „wieś i folwark, powiat włodawski, gmina Wola Wereszczyńska, parafia Wereszczyn (…) Wieś ta jest starodawną siedzibą rodu Wereszczyńskich herbu Korczak. Około połowy XV w. siedzi tu niejaki Fedor Wereszczyński, ożeniony z Małgorzatą Sosnowską herbu Nałęcz”. |
WERLIN |
WERNERNazwisko proste, równe imieniu chrześcijańskiemu pochodzenia germańskiego Werner, M. Malec, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994 s. 341, forma pochodna od staro-wysoko-niemieckiego imienia Werinheri/Wer(i)nher, to od ‘przestroga, ostrzeżenie’ + ‘wojsko, armia’ H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 308, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 792. Werner = der Wehrherr ‘uzbrojony żołnierz’, E. Wasserzieher, Hans und Grete. Zweitausend Vornamen, 15. Auflage, Bonn 1959 s. 62. |
WERSNazwisko Wers uznaje się za formę pochodną od niemieckiej nazwy osobowej Wers, która z kolei pochodzi od nazwy miejscowej Werse lub Wersche, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 667. |
WERYKNazwisko Weryk można wywodzić od: 1. wschodniosłowiańskiego imienia Wera, 2. od imienia Weronika. 3. od niemieckiej nazwy osobowej Wer, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 666. |
WERYŃSKINazwisko Weryński można wywodzić od: 1. wschodniosłowiańskiego imienia Wera, 2. od imienia Weronika. 3. od niemieckiej nazwy osobowej Wer, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 666 lub uznać je za formę odmiejscową – co wydaje mi się bardziej przekonujące – i łączyć jej pochodzenie z nazwą miejscową Weryń (były powiat żydaczowski), zob. http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIII/238 lub Werynia (były powiat kołbuszowski), zob. |
WESTEROWSKINazwisko Westerowski utworzono (tym samym je polonizując) od niemieckiej nazwy osobowej Wester, ta z kolei pochodzi od środkowniemieckiego wëster ‘na zachód, na zachodzie, w kierunku zachodnim’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 667. |