Nazwiska widok główny

WIELGUS

Nazwisko pochodzi od rzeczownika wielgus = wielkolud lub przymiotnika wielki, w języku staropolskim używanego także jako wielgi, a znaczącego: 1. odznaczający się znacznymi rozmiarami, duży, potężny, kolosalny, 2. duży pod względem jednego z wymiarów, 3. znaczny pod względem natężenia, 4. znaczny pod względem ilości, liczny, mnogi, 5. wybitny pod względem znaczenia, wagi, świetności, wartości, 6. wyższego stopnia w hierarchii,  zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 567, 568-569.

WIELICZKO

Nazwisko można wywodzić od nazwy miejscowości podkrakowskiej Wieliczka albo Wieliczki w byłym powiecie lidzkim - zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t.  XIII s. 319 inn) lub od staropolskiego przymiotnika wieliki ‘wielki’. Nazwę osobową Wieliczko odnotowano na terenie Polski w 1481 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 675).

WIELKOSZYŃSKI

Nazwisko pochodzi przypuszczalnie od przezwiska WIelki, odnotowanego już przed 1500 rokiem (Słownik staropolskich nazw osobowych, t. VI, s. 60, to zaś od przymiotnika wielki, w języku staropolskim używanego także jako wielgi, a znaczącego: 1. odznaczający się znacznymi rozmiarami, duży, potężny, kolosalny, 2. duży pod względem jednego z wymiarów, 3. znaczny pod względem natężenia, 4. znaczny pod względem ilości, liczny, mnogi, 5. wybitny pod względem znaczenia, wagi, świetności, wartości, 6. wyższego stopnia w hierarchii, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 567, 568-569.

WIEN

Nazwisko homonimiczne: I. od niemieckiego imienia skróconego Wien, pochodzącego od Winibert, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 612 czy Wini, E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 1610; II. może też pochodzić od niemieckiej nazwy miejscowej Wien ‘Wiedeń’, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 t. II s. 805; III. od apelatywu Wink ‘wieniec’ > Wien/igk, inger, ke, M. Gottschald, Deutsche Namekunde.

WIENCH

Nazwisko pochodzi od nazwy osobowej Więch, doszło tu do tzw. nosowości asynchronicznej: ę > en. Sama nazwa Więch pochodzi od imion złożonych typu Więcesław, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 680.

WIENERT

Nazwisko proste, równe niemieckiemu imieniu Wienert, to od Winihard, E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 1614. Por. też Winibert, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 612. Można je też interpretować jako utworzone formantem -ert od nazwy osobowej lub miejscowej Wien. Zob. Wien.

WIERCIAK

To nazwisko pochodzi prawdopodobnie od czasownika wiercić. Tzw. Słownik warszawski (t. VII, Warszawa 1919, s. 582) definiuje go następująco: 1. kręcąc np. świdrem, dziurawić, świdrować, 2. wierceniem rozcierać, trzeć, 3. kręcić się, obracać się, wić się, miotać się, wykręcać się, okazywać niespokojność, nie móc usiedzieć, stać na miejscu ("wierci się jak mucha w grochu"), 4. krzątać się, fertać się, uwijać się ("Skrzętna się wierci gospodyni"), 5. tańczyć. 

WIERCIŃSKI

Podstawę nazwiska stanowi prawdopodobnie czasownik wiercić. Tzw. Słownik warszawski (t. VII, Warszawa 1919, s. 582) definiuje go następująco: 1. kręcąc np. świdrem, dziurawić, świdrować, 2. wierceniem rozcierać, trzeć, 3. kręcić się, obracać się, wić się, miotać się, wykręcać się, okazywać niespokojność, nie móc usiedzieć, stać na miejscu ("wierci się jak mucha w grochu"), 4. krzątać się, fertać się, uwijać się ("Skrzętna się wierci gospodyni"), 5. tańczyć.

WIERKOWICZ

Nazwisko Wierkowicz to forma patronimiczna pochodząca od nazwy osobowej Wierko/Wierka lub tym podobnej. Istnieje kilka potencjalnych podstaw tej nazwy: 1. rzeczownik wiara, 2. imiona typu Wierusz, Weronika, 3. imiona Wiernierz, Werner, K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 676.

WIERUS

Nazwisko utworzone z zamianą sz na s od nazwy osobowej Wierusz, będącej tłumaczeniem łacińskiego imienia Fidelis (zob. B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993, s. 105). Podstawę nazwiska może stanowić imię Weronika. Por. też wierusza ‘wrzosowica’ – roślina z rodziny wrzosowatych (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 587).

WIERZBICKI

Nazwisko można wywodzić od nazwy miejscowej Wierzbica, odnotowanej m. in. na terenie byłych powiatów: błońskiego, noworadomskiego, radomskiego, olkuskiego, miechowskiego, pomiechowskiego, stopnickiego, pińczowskiego, jędrzejowskiego, janowskiego, krasnostawskiego, chełmskiego, hrubieszowskiego, płońskiego, pułtuskiego, dobrzyńskiego, bóbreckiego, rawskiego, liptowskiego, kluczborskiego, kożuchowskiego, frusztadzkiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, s. 391-395) lub równie popularnej nazwy Wierzbice. K.

Strony