Nazwiska widok główny

ARMBURSCH

Nazwisko równe średnio-wysoko-niemieckiej nazwie zawodu Armburst ’wytwórca kusz‘, zob. F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 18. Auflage, bearbeitet von W. Mitzka, Berlin 1960 s. 31.

ARMBURST

Nazwisko równe średnio-wysoko-niemieckiej nazwie zawodu Armburst ’wytwórca kusz‘, zob. F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 18. Auflage, bearbeitet von W. Mitzka, Berlin 1960 s. 31.

ARNTS

Nazwisko utworzone fleksyjnie, niemieckim formantem, dopełniaczem liczby pojedynczej deklinacji mocnej –s od niemieckiej nazwy osobowej Arent (często tak tworzono nazwiska patronimiczne: Osoby zależne od kogoś, poddani i służba, często przybierały nazwisko takie, jak wyznaczył im pan, albo nazwisko pana z sufiksem wskazującym na przynależność, końcówką dopełniacza -s. Podobnie było nawet w firmach – gdzie personel często przybierał nazwisko szefa. Zob. J. K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 I s. 210).

ARTEM

Podstawę nazwiska stanowi imię Artemi/Artemij, używane na Kresach Wschodnich już od średniowiecza, imię jest pochodzenia greckiego i pierwotnie oznaczało ‘należący do bogini Artemis’, przejęte do łaciny jako Artemius, a staro-cerkiewno-słowiańskiego Artemij, por. https://pl.wikipedia.org/wiki/Artemiusz nazwę osobową Artym odnotowano już w 1439 roku, . Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, Kraków 1995, s. 14, K. Rymut, Nazwiska Polaków.

ARTYM

Podstawę nazwiska stanowi imię Artemi/Artemij, używane na Kresach Wschodnich już od średniowiecza, imię jest pochodzenia greckiego i pierwotnie oznaczało ‘należący do bogini Artemis’, przejęte do łaciny jako Artemius, a staro-cerkiewno-słowiańskiego Artemij, por. https://pl.wikipedia.org/wiki/Artemiusz nazwę osobową Artym odnotowano już w 1439 roku, . Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, Kraków 1995, s. 14, K. Rymut, Nazwiska Polaków.

ASMAN

Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Assmann, ta od imienia chrześcijańskiego pochodzenia greckiego Erasmus (Erasmus > Asmus > Asman J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 48), to z greckiego εράσμιος ‘miły, wdzięczny, uprawniony’, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995 s. 35, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d.

ASSMANN

Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Assmann, ta od imienia chrześcijańskiego pochodzenia greckiego Erasmus (Erasmus > Asmus > Asman J. K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 48), to z greckiego εράσμιος ‘miły, wdzięczny, uprawniony’, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995 s. 35, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d.

AST

Nazwisko równe staro-wysoko-niemieckiemu i średnio-wysoko-niemieckiemu ast ‘gałąź, konar’, zob. M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 8, E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 41, w przenośni ‘gbur’ lub ’człowiek krzepki, mocny’, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 172, również ‘robotnik obcinający sęki z pni drzew’ J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 45.

ATAMAN

Nazwisko wywodzi się od ataman: 1. hetman, naczelny dowódca Kozaków, 2. dowódca bandy zbójeckiej, herszt, 3. na Ukrainie karbowy, pomocnik ekonoma, wójt po wsiach i miasteczkach, słowo pochodzenia ukraińskiego, być może powiązane etymologicznie z niemieckim Hauptmann ‘naczelnik’ (tzw. Słownik warszawski, t. I, s. 67).

ATRAS

Nazwisko ma następujące potencjalne podstawy etymologiczne: 1.ukraińskie imię Harasym, pochodzące od greckiego geras ‘cześć, przywilej, zaszczyt’, 2. Staropolski przymiotnik (h)araśny ‘piękny, dobry’, 3. Staropolskie harras ‘arras’ i ‘gatunek lekkiej tkaniny wełnianej’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 296, 298. Por. także nazwę miejscową Atrachimówka, odnotowaną na terenie byłego powiatu borysowskiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” t. XV, cz. 1, s. 50.

AUGUSTINUS

Nazwisko od łacińskiego imienia Augustinus, to od August + -inus ‘należący do Augusta, jego syn’ lub ‘urodzony w miesiącu Augusta’, bądź augustinus ‘uświęcony przez przepowiednie, znaki’ albo ‘przedsięwzięty pod sprzyjającymi znakami’, zob. J. Bubak, Księga naszych imion, Wrocław-Warszawa-Kraków 1993 s. 48, H. Fros, F. Sowa, Twoje imię…, s. 77.

Strony