Nazwa osobowa Ślączka jest bardzo stara – odnotowano ją już w 1390 roku, wywodzi się ją od czasownika ślęczeć, czyli ‘wysiadywać, wyczekiwać’, por. ślęczka/ślęczek ‘przezwisko osoby nie zaproszonej na wesele, lecz podglądającej przez okno lub stojącej przy drzwiach’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 577-578, tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. VI, s. 728.
