Nazwisko proste równe niemieckiemu apelatywowi Hoffmann: 1. ’dworzanin‘, 2. ’poddany, dzierżawca‘, 3. ’parobek‘, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 629, średnio-wysoko-niemieckie Hovemann ‘zagrodnik’ także ‘sługa książęcy’, nowo-wysoko-niemieckie hofman ‘gospodarz dworu’, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 145, E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 864, M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 94, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 628, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 334, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 106, również ‘robotnik dniówkowy‘, od niemieckiego apelatywu Hoff ‘dwór, folwark, gospodarstwo’ i Mann ‘człowiek’. Hofmann obok Scholz, Müller, Schmidt to jedno z najpopularniejszych niemieckich nazwisk od nazwy zawodu, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967s. 423. Hoffman A. Boniecki, Herbarz polski t. VII s. 295-296; Hoffmann herbu Kruniewicz herbu własnego W. Wittyng, Nieznana…, s. 113.
