Potencjalne podstawy nazwiska to: I. kosior, czyli: 1. deszczułka osadzona na długim kiju do wygarniania żaru z pieca chlebowego, 2. deszczułka na trzonku do przegarniania szlamu w płóczkach, 3. w liczbie mnogiej – bieguny od kolebki, II. koszorek: 1. przyrząd do wygarniania drożdży z kadzi fermentacyjnej, 2. rodzaj siatki do nabierania ryb; III. kos: 1. gatunek ptaka, 2. w liczbie mnogiej sztuki, figle, wybiegi, IV. kosić, czyli: 1. siec kosą, ścinać, 2. siec, rąbać, kładąc pokosem słać trupem, 3. żąć, V. kosa, czyli: 1. narzędzie do sieczenia trawy i zboża, 2. przenośnie koszenie, kośba, 3. warkocz, splot włosów, 4. grzywa szczególnie końska, 5. belka okuta żelazem na kształt kosy do wywalania kamieni z muru, 6. rodzaj łodzi, 7. drzewo sosnowe wzrosłe kabłąkowato (zob. tzw. Słownik warszawski, t. II, s. 486-488, 495); VI. nazwy miejscowe: Kosiory z byłego powiatu rypińskiego, Kosiorów z byłego powiatu łęczyckiego i nowoaleksandryjskiego, Kosiorowo z byłego powiatu pułtuskiego, Kosiorowice z byłego powiatu opolskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IV, s. 462. Nazwę osobową Kosiorek odnotowano na terenie Polski w 1414 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 444.
