SZCZEPAŃSKI

Nazwisko[1] utworzono przyrostkiem –ski od Szczepan, postaci imienia pochodzenia greckiego Stéphanos, od stéphanos ‘wieniec, korona’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 480). Potencjalną podstawę nazwiska stanowi tez forma szczep: 1. szczepienie, krzewienie, 2. latorośl do szczepienia drzewa, 3. drzewko po szczepieniu, 4. pień, ród, dynastia, 5. przenośnie praojciec, protoplasta oraz szczepać: 1. łupać, płatać, rozrąbywać, 2. szczypać, skubać (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VI, s. 582). Nazwisko można też wywodzić od nazwy miejscowej Szczepanki (w byłych powiatach: łukowskim, sierpeckim, przasnyskim, ciechanowskim, mławskim, lipnowskim, grudziądzkim, brodnickim, leckim), Szczepanów (w byłych powiatach: kolskim, sieradzkim, iłżeckim, jędrzejowskim, węgrowskim, brzeskim, podhajeckim), Szczepankowo (w byłych powiatach: ciechanowskim, łomżyńskim, kościańskim, mogilnickim, poznańskim, szamotulskim, lubawskim) - zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 839-842






[1] Szczepańscy (de Szczepanki, Sczepańscy) herbu Dołęga J.K. Dachnowski, Herbarz…, s. 164.