SZOSTAK

Nazwa osobowa Szostak została odnotowana już w 1406 roku, można ją wywodzić wprost od rzeczownika szostak/szóstak, czyli określenia dawnej polskiej monety równej sześciu groszom, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 548; ma również kilka innych potencjalnych podstaw etymologicznych: I. szost: 1. żerdź długa okuta, do pędzenia statków na wodzie, gdzie nią dna dostać można, 2. drąg nad polem w izbie rozciągnięty, na którym wieszają siermięgi, bieliznę do przesuszenia; II. szostać ‘bić’, zob. tzw. Słownik warszawski t. VI, s. 648; III. niemieckie Schoss, używane w różnych znaczeniach, do XVI w. tak określano podatek > „kto nieprawie szosuje’ = ‘nierzetelnie podatki płaci’, zob. A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, przedruk z I wydania, Warszawa 1974, s. 552; IV. szosty = ‘szósty’. Jan Siwik (Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich, Warszawa 2010, s. 699) wymienia kilka rodzin noszących to nazwisko – Szostaków vel Bielica herbu Dąbrowa i Szostaków herbu Łabędź.