Potencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to: I. Nazwa etniczna Schot/Szot ‘Szkot’, II. rzeczownik szot ‘handlarz, kramarz’ (zob. Słownik Lindego, t. V s. 590), III. Nazwa miejscowa Schott, IV. Średniodolnoniemieckie schot ‘rygiel, zasuwka, zamek’, być może przenośne określenie ślusarza, V. Średniowysokoniemieckie schot ‘zabrudzony, brudny’, VI. Rzeczownik szota, pogardliwie ‘szewc’. Nazwę osobową Szot odnotowano na terenie Polski już w 1317 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 548).
