TALMA

Nazwisko pochodzi prawdopodobnie od rzeczownika talma ‘rodzaj płaszcza’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 14. Można je też wywodzić od niemieckiej nazwy osobowej Talmann, ta zaś ze średniowysokoniemieckiego talman ‘osiedleniec mieszkający w dolinie’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 594. Źródłem motywacji mogło być też niemieckie zdrobnienie Tal(l)o, pochodzące od germańskiego dala, pień zachowany w staroangielskim deall ‘sławny, dumny’, nowoniemieckie Dahl, Thal, zmiana d > t na skutek wzmocnienia wymowy nagłosowego d, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 30. Por. też Tale < Adelheid , J. K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I-II, Limburg a.d. Lahn 1957-1963 t. I s. 251.