Nazwisko proste, równe niemieckiemu imieniu Tham, to od Thomas M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 570. Może pochodzić też od imion złożonych na Dank, Thank ‘podziękowanie’ lub na Dag, z członem drugim zaczynającym się na m, np. Dagemar > Damar > hipokorystykum Damo > po przesuwce wysokoniemieckie Tamo H. Kaufmann, Untersuchungen zu altdeutschen Rufnamen, München 1965 s. 91, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 30-31 czy Thankmar, H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 514, por. też Tamma > nowo-wysoko-niemieckie Thamm E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 1391. Ewentualnie od nazwy miejscowej: Thamm, dawniej Tampe, w byłym powiecie głogowskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 329, Thämmig M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 570, Damm(e), Tamm(e). Por. też nazwę toponimiczną tam ‘grobla, wał, tama’ H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 289. Nazwy Tamm, Tammo zostały odnotowane przez Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. V s. 419.
