Nazwisko pochodzi od rzeczownika tracz, czyli ‘robotnik obrabiający piłą kłody drzewa’. Por. także tracić 1. doznawać straty, zbywać kogoś czego, utracić kogo, 2. ponosić stratę, nie wychodzić na swoje, 3. wyzbywać się czego, odczuwać brak czego, 4. trwonić, marnować, puszczać, 5. narażać się na stratę, pozbawiać czegoś, 6. niszczyć, gubić, gładzić, 7. pozbawiać życia, wykonywać wyrok czegoś, 8. gubić się, narażać na zgubę, 9. wydawać pieniądze, szkodować się (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 90). Por. także nazwę miejscową Tracz z byłego powiatu kołomyjskiego i Tracze, odnotowaną na terenie byłego powiatu kossowskiego i łeckiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 441. Nazwę osobową Tracz odnotowano na terenie Polski bardzo wcześnie, już w 1416 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 615.
