TROJAN

Nazwisko proste, równe imieniu Trojan, imię niejasnego pochodzenia od nazwy miejscowej Troja lub zniekształconej formy imienia Trajan J. Bubak, Księga naszych imion, Wrocław-Warszawa-Kraków 1993 s. 302. Nazwisko mogło również powstać przez przeniesienie do kategorii antroponimów nazwy miejscowej Trojan W. Chojnacki, Słownik polskich nazw miejscowości w b. Prusach Wschodnich i na obszarze b. wolnego miasta Gdańska wg stanu z 1941 roku, Poznań 1946 s. 77, w byłym powiecie opoczyńskim i olsztyńskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 479, por. też Trojany – nazwa kilku wsi na terenie całego kraju, w tym w byłym powiecie jańsborskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 482-483. Nazwę Trojan odnotował już Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. V s. 467-469. [1] Trojan herbu Abdank, Jastrzębiec, Ogończyk W. Wittyng, Nieznana…, s. 331; Trojan herbu Junosza K. Niesiecki, Herbarz polski, t. I-X, Lipsk 1839-1846, t. IX s. 120.