TROSZKA

Nazwisko ^[1] od hipokorystykum imienia Trojan czy Trofim > Trocha > Troszka  E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000 s. 410, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 V s. 467. Można wywodzić je też od apelatywów: 1. troska ‘kłopot’, 2. troszka ‘odrobina, garstka’ A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, przedruk z I wydania, s. 576, a także ‘przyrząd do ściskania kładzionego koniom w pysk żelaza’ M. Czaplicka-Niedbalska, Nazwiska mieszkańców Bydgoszczy od II połowy XV wieku do I połowy XVIII wieku, Bydgoszcz 1996 s. 397, 3. troski ‘drzazgi, opiłki’^[2] lub od nazwy miejscowej: Troska w byłym powiecie owruckim i sycowskim, Troski w byłym powiecie płońskim, ihumeńskim i słuckim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 510, a także od nazwy herbu Troska, J. Krzepela, Rody ziem pruskich, Kraków 1927 s. 91, K. Niesiecki, Herbarz polski, t. I-X, Lipsk 1839-1846, t. IX s. 121, M. B. Linde, Słownik języka polskiego, Lwów 1854-1860, t. V s. 709.  Nazwę Tros(z)ka odnotował już Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. V s. 471.