Nazwisko pochodzi od rzeczownika trynka, czyli ‘szczęśliwy dobór kart w ręku gracza: trzy tuzy’, przenośnie ‘potrójne szczęście’ („wszelkie szczęście w tej trynce zwykło się zawierać: dobrze się rodzić, dobrze żyć, dobrze umierać” – Kochanowski), por. też trynkać: 1. golnąć, palnąć, łyknąć, 2. podpić sobie, upić się, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 137. Potencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to także nazwy miejscowe: Trynek z byłego powiatu toszecko-gliwickiego i Trynka z byłego powiatu chocimskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 532.
