Nazwisko proste, od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu Voigt ‘wójt’ M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 293, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 169, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 104. Fojt por. Wojt, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. II s. 49. Zob. Vogt.
