Forma pierwotnie patronimiczna (=odojcowska) utworzona od Wac, to od imienia Wacław, to zaś od Więcesław, Więcław (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 644). Por. też nazwę miejscową Wacewicze „przys. wsi Uhły, pow. kobryński w 3 okr. pol., gm. Horodziec” (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 876). Por. też waca ‘nazwa boginki albo koszki, istoty mitologicznej’ (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 62).
