WAGNER

Nazwisko[1] pochodzi od niemieckiej nazwy zawodu der Wagner. Według Brechenmayera, autora słownika nazwisk niemieckich,  znaczenia tego rzecz. różnią się geograficznie, w południowej części Niemiec ‘rzemieślnik zajmujący się robieniem wozów’ (Wagenbauer) lub ‘woźnica, furman’ na północnym wschodzie a także na północnym zachodzie ‘kołodziej, stelmach’, tu i tam również ‘kowal sporządzający obręcze do kół’, lub nawet ‘rymarz robiący uprzęże’ (zob. też Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwiska pochodzenia niemieckiego, s. 276. Inne znaczenie tego ap. to ‘dowódca taboru podczas wojny’, Wagner to także górnoniemieckie określenie niezdecydowanego, chwiejnego, zbyt rozważnego człowieka. Nazwę odnotowuje Słownik staropolskich nazw osobowych (t. VI s. 8).






[1] Wagner herbu Lew, K. Niesiecki, Herbarz polski, t. I-X, Lipsk 1839-1846, t. IX s. 212-213.