Nazwisko Wenio uznaje się za pochodzące od rzeczownika wena, czyli ‘załam twórczy, szczęście, powodzenie’, dawniej też ‘nastrój, usposobienie’ lunb od wschodniosłowiańskiej nazwy osobowej Wenia, zdrobnienia imienia Weniamin/Beniamin, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 665.
