Nazwisko pochodzi od rzeczownika wieczorek (< wieczór) i mogło pierwotnie oznaczać kogoś urodzonego o tej porze doby. K. Rymut (Nazwiska Polaków, Wrocław 1991, s. 289) podaje, iż forma ta była zanotowana na terenie Polski już w 1435 roku. Tzw. Słownik warszawski (t. VII, s. 559) podaje następujące definicje słowa weiczorek: 1. wieczór („wieczorek już był malutki = trochę zmierzchało”), 2. wieczór (zabawa) na małą skalę, herbata tańcująca („wieczorek wełniany = na którym wykluczone stroje balowe pań”, 3. nietoperz. Można też uznawać tę formę za pochodną od nazwiska Wieczór // Wieczor. Według Słownika nazwisk współcześnie w Polsce używanych (t. X, s. 195) w 1990 r. w Polsce było 46920 nosicieli tego nazwiska, z tego najwięcej (8096) w dawnym województwie katowickim. Por. WIECZOR.
