Podstawę nazwiska stanowi prawdopodobnie czasownik wiercić. Tzw. Słownik warszawski (t. VII, Warszawa 1919, s. 582) definiuje go następująco: 1. kręcąc np. świdrem, dziurawić, świdrować, 2. wierceniem rozcierać, trzeć, 3. kręcić się, obracać się, wić się, miotać się, wykręcać się, okazywać niespokojność, nie móc usiedzieć, stać na miejscu ("wierci się jak mucha w grochu"), 4. krzątać się, fertać się, uwijać się ("Skrzętna się wierci gospodyni"), 5. tańczyć. Inną możliwością intepretacyjną jest wywodzenie go od nazwy miejscowej Wiercień (były powiat bielski) lub Wiercin (były powiat sieradzki) albo Wierciński (były powiat dzisieński) - zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII s. 385.
