WIERCIAK

To nazwisko pochodzi prawdopodobnie od czasownika wiercić. Tzw. Słownik warszawski (t. VII, Warszawa 1919, s. 582) definiuje go następująco: 1. kręcąc np. świdrem, dziurawić, świdrować, 2. wierceniem rozcierać, trzeć, 3. kręcić się, obracać się, wić się, miotać się, wykręcać się, okazywać niespokojność, nie móc usiedzieć, stać na miejscu ("wierci się jak mucha w grochu"), 4. krzątać się, fertać się, uwijać się ("Skrzętna się wierci gospodyni"), 5. tańczyć.